‘Blue card’ voor kennismigranten

Contentverzamelaar

‘Blue card’ voor kennismigranten

De EU krijgt een Europese variant van de Amerikaanse ‘green card’. De Raad van de EU is akkoord gegaan met deze mogelijkheid voor kennismigranten om makkelijker toegang te krijgen tot de Europese arbeidsmarkt. Kennismigranten van buiten de EU krijgen met het oog op een hooggekwalificeerde baan met deze zogenoemde ‘blue card’(in het Nederlands: Europese blauwe kaart) een gecombineerde verblijfs-/tewerkstellingsvergunning en kunnen onder andere aanspraak maken op sociale voordelen en versoepelde gezinshereniging.

De blue card is een onderdeel van de zogenoemde Lissabonstrategie, om van de Europese economie de meest concurrerende en dynamische kenniseconomie ter wereld te maken. Er is gekozen voor een richtlijn als instrument om de kaart in te voeren. Op verschillende punten behouden de lidstaten de mogelijkheid om zelf de migratie te reguleren.

De richtlijn mag geen afbreuk doen aan de bevoegdheid van de lidstaten om met het oog op tewerkstelling eigen nationale verblijfsvergunningen te handhaven of nieuwe in te voeren. De onderdanen van derde landen kunnen kiezen tussen de aanvraag voor een blue card of een aanvraag voor een nationale verblijfsvergunning. Verder blijven de lidstaten bevoegd een maximum vast te stellen voor het aantal onderdanen van derde landen dat zij op grond van deze richtlijn op hun grondgebied toelaten met het oog op een hooggekwalificeerde baan. Ook kunnen bepaalde beroepssectoren of regio’s worden uitgesloten van de regeling.

Een kennismigrant in de zin van de blue card- richtlijn is iemand die:

• in de betrokken lidstaat, als werknemer bescherming geniet uit hoofde van de nationale arbeidswetgeving en/of van de nationale praktijk, ongeacht de juridische verhouding, voor het verrichten van reële en daadwerkelijke arbeid, die voor of onder leiding van iemand anders wordt verricht;
• tegen betaling werkt, en
• beschikt over de benodigde adequate en bijzondere vaardigheden, die blijken uit hogere beroepskwalificaties;

Een blue card geeft de houder het recht om maximaal drie maanden vrij binnen het Schengengebied te reizen. Houders van een blue card dienen op het gebied van sociale zekerheid op dezelfde manier te worden behandeld als nationale onderdanen. Ook de hereniging met familieleden wordt gefaciliteerd. Integratievoorwaarden, zoals het leren van de taal, mogen echter wel gehandhaafd blijven.

In de richtlijn wordt ook expliciet gewezen op de risico’s die het wegtrekken van hoogopgeleiden uit ontwikkelingslanden met zich meebrengt. Er zullen instrumenten worden ontwikkeld om deze ‘brain drain’ tegen te gaan, bijvoorbeeld door terugkeer naar het land van herkomst te stimuleren.

Het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Denemarken zullen niet deelnemen aan het programma. Zij hebben geen gebruik gemaakt van de opt-in die deze lidstaten ter beschikking staat op het gebied van asiel en immigratie. De lidstaten hebben, na de publicatie van de richtlijn, twee jaar om de blue card in te voeren.

Lees hier de volledige tekst van de verordening.