Rekenkamer: late implementatie en slechte handhaving EU-regels.

De Rekenkamer baseert zijn conclusies op een onderzoek naar de praktijk van omzetting van richtlijnen. Door een te late implementatie van richtlijnen kan de effectiviteit van het Europese beleid worden aangetast. Ook kan er rechtsongelijkheid en rechtsonzekerheid ontstaan voor burgers en bedrijven in Nederland, aldus het rapport.

In de periode 2001-2006 blijkt 51 % van de richtlijnen te laat omgezet. De vertraging is beduidend hoger als er meerdere ministeries betrokken zijn bij de implementatie. De ambtelijke werkgroep die de implementatie coördineert, de ICER-i, mist de macht om bindende afspraken te maken of aanwijzingen te geven. Daarmee bestaat feitelijk geen nationaal toezicht op de omzetting van EU-richtlijnen. De Rekenkamer wijst erop dat het Verdrag van Lissabon de mogelijkheid voor het EG-Hof om boetes op te leggen wegens te late implementatie zal vergroten.

Ook deed de Rekenkamer onderzoek naar de handhaving van EG-verordeningen. Nederland is verplicht op grond van artikel 10 EG om overtredingen van verordeningen aan te pakken. Uit een selectie van 49 verordeningen, vertoonden 35 daarvan tekortkomingen in de Nederlandse handhaving. Ook hier is de conclusie dat betrokkenheid van meerdere ministeries een negatief effect heeft. Bij verordeningen waarvoor een handhavingplan was gemaakt, bleek de handhaving beter te verlopen dan bij verordeningen die dat niet hadden.

In een reactie op het rapport onderschrijft het kabinet het belang van tijdige omzetting van richtlijnen en adequate handhaving van verordeningen. Het kabinet wijst er ook op dat juist de laatste tijd verbeteringen zijn doorgevoerd. Voor de volledige kabinetsreactie kunt u hier het rapport aan de Tweede Kamer lezen