Artikel 202, EU-Werkingsverdrag geeft een rechtsbasis om de toepassing van het vrij verkeer van werknemers tussen de LGO en de Unie uit te werken in het LGO-besluit. Dit is echter niet gedaan. Gevolg hiervan is dat er in principe geen vrij verkeer van werknemers is tussen de LGO en de Unie. Elke inwoner van een LGO die de nationaliteit van een van de lidstaten heeft, beschikt echter ook over het EU-burgerschap. De rechten die verbonden zijn aan het EU-burgerschap zijn aan de persoon gekoppeld, terwijl de regels die voortvloeien uit het LGO-besluit zijn gekoppeld aan het grondgebied van de LGO. EU-burgers woonachtig in LGO hebben dezelfde rechten als EU-burgers woonachtig in bijvoorbeeld Nederland of Duitsland. Gevolg hiervan is dat zij zich op basis van het Europese recht, onder dezelfde voorwaarden als iedere andere EU-burger, mogen vestigen in de EU.
Hieruit volgt dat lidstaat A geen beperkingen mag opleggen aan burgers van lidstaat B die vanuit een LGO willen verhuizen naar lidstaat A. Een lidstaat mag in principe wel beperkingen stellen ten aanzien van haar eigen burgers die vanuit een LGO naar het Europese land willen verhuizen, aangezien dat zuiver interne situaties zijn en de EU-Verdragen dan niet gelden. Er mag dan echter geen onderscheid gemaakt worden tussen bijvoorbeeld Nederlanders die vanuit de VS naar Nederland verhuizen en Nederlanders die vanuit Curaçao naar Nederland verhuizen, aangezien dan het beginsel van gelijke behandeling in het geding zou zijn. Dat het Europese recht niet in de weg staat aan dergelijke beperkingen, wil overigens niet betekenen het niet strijdig kan zijn met ander recht. Zie voor meer informatie hierover het advies van de Raad van State naar aanleiding van het voorstel van wet van Kamerlid Bosman met betrekking tot de regulering van de vestiging van Nederlanders van Aruba, Curaçao en Sint Maarten in Nederland.
Aangezien het LGO-besluit niets over het vrij verkeer van werknemers regelt, betekent dit dat EU-burgers zich niet op het vrij verkeer van werknemers kunnen beroepen als zij in een LGO willen werken. De vrijheid om je als EU-burger vanuit een LGO te vestigen in Europa, geldt dus niet andersom. Wel geldt de basisregel dat LGO geen onderscheid mogen maken tussen onderdanen van de lidstaten. Het feit dat EU-burgers geen gebruik kunnen maken van het vrij verkeer van werknemers in de LGO betekent ook dat wanneer Nederlanders vanuit bijvoorbeeld Aruba verhuizen naar Nederland, zij zich tegenover Aruba niet op het Europese recht kunnen beroepen als zij weer terug willen verhuizen. Alleen de nationale regelgeving is dan van toepassing.
