Advies over het begrip ‘veilig land’ in het vreemdelingenrecht
Nieuwsbericht | 21-07-2016
Het gaat om de conclusie van staatsraad advocaat-generaal Widdershoven van de Raad van State van 20 juli 2016. De voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State had hem gevraagd een advies op te stellen over dit onderwerp. De zaak bij de Raad van State betreft twee Albanese asielzoekers die het niet eens zijn met de classificering van Albanië als een veilig land, althans niet in hun geval. Het advies heeft ook belangrijke betekenis voor andere zaken en voor meer onderdelen van het nationale en Europese vreemdelingenrecht.
Veilig land
In zijn conclusie betoogt Widdershoven dat een land niet 'algemeen gezien' als veilig kan worden aangemerkt als er voor vooraf duidelijk identificeerbare (minderheids)groepen van een zekere omvang, zoals LHBTI of vrouwen, systematisch gevaar op vervolging of een onmenselijke behandeling bestaat. Een land kan ook niet als veilig land worden aangemerkt als de veiligheidssituatie onstabiel is of als delen van dat land onveilig zijn, tenzij het onveilige deel een bijzonder klein deel van dat land is. Wel kan de staatssecretaris een land aanmerken als veilig land als hij daarbij een uitzondering maakt voor de betrokken (minderheids)groepen of het onveilige deel van het land.
Bewijslast
Verder concludeert Widdershoven dat de bewijslast voor het aanmerken van een land als veilig land volledig bij de staatsecretaris van Veiligheid en Justitie ligt. De staatsecretaris moet een zorgvuldig en gedegen onderzoek doen en moet zijn besluit goed motiveren. Het feit dat de Europese Commissie in een voorstel een land heeft aangemerkt als veilig kan worden meegewogen, maar legt op zich geen bijzonder gewicht in de schaal. Als de staatssecretaris eenmaal bewezen heeft dat een land in het algemeen veilig is, is het vervolgens aan de vreemdeling om aannemelijk te maken dat het land in zijn specifieke geval niet veilig is.
Procedure
De conclusie van een advocaat-generaal is een advies aan de Raad van State. De partijen in de zaak krijgen de mogelijkheid op de conclusie te reageren. Daarna zal de Raad van State uitspraak doen.
Meer informatie:
