EU-Hof: automatische vaste benoeming mag niet worden voorbehouden aan academisch personeel met een voltijdse onderwijsopdracht

Het gaat om het arrest van het EU-Hof van 5 mei 2022 in de zaak C-265/20, FN tegen Universiteit Antwerpen.

Achtergrond

Het gaat in deze zaak om artikel 91 van het decreet betreffende de universiteiten in de Vlaamse Gemeenschap (hierna: universiteitendecreet). Dat artikel bepaalt dat een lid van het zelfstandig academisch personeel met een voltijdse onderwijsopdracht automatisch vast wordt benoemd en dat een lid van het zelfstandig academisch personeel met een deeltijdse onderwijsopdracht vast dan wel tijdelijk kan worden aangesteld. Artikel 7 van het Statuut zelfstandig personeel van de Universiteit Antwerpen (hierna: ZAP-statuut), dat artikel 91 van het universiteitendecreet aanvult, bepaalt dat er vanaf een tewerkstelling van 50 procent of meer een vaste benoeming mogelijk is.

In het ZAP-statuut is geen enkel criterium vastgelegd om te bepalen onder welke voorwaarden een voor 50 procent of meer tewerkgesteld deeltijds personeelslid niet vast wordt benoemd maar tijdelijk wordt aangesteld. De rechter in deze zaak heeft twijfels over het eventuele bestaan van discriminatie tussen verschillende groepen deeltijdwerkers.

De rechter in deze zaak vraagt zich eveneens af of artikel 91 van het universiteitendecreet een verschil in behandeling in het leven roept tussen leden van het academisch personeel met een voltijdse onderwijsopdracht, die automatisch vast worden benoemd, en leden van het academisch personeel met een deeltijdse onderwijsopdracht, die ofwel vast kunnen worden benoemd ofwel tijdelijk kunnen worden aangesteld, zonder dat hiervoor beoordelingscriteria bestaan.

De rechter wil van het EU-Hof weten of een dergelijk verschil in behandeling verenigbaar is met het discriminatieverbod van clausule 4, punt 1 van de raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid. De raamovereenkomst is door de EU ten uitvoer gelegd bij richtlijn 97/81.

EU-Hof

Verschil in behandeling

Het EU-Hof oordeelt in de eerste plaats dat de mogelijkheid van een vaste benoeming onder het begrip ‘arbeidsvoorwaarden’ in de zin van artikel 4, lid 1 van de raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid valt.  

Vervolgens oordeelt het EU-Hof dat artikel 91 van het universiteitendecreet, gelezen in samenhang met artikel 7 van het ZAP-statuut, leidt tot een verschil in behandeling op de enkele grond dat de betrokken werknemer zijn arbeid in deeltijd verricht. Werknemers met een voltijdse onderwijsopdracht worden namelijk automatisch vast benoemd, terwijl werknemers met een deeltijdse opdracht, enkel in aanmerking komen voor een vaste benoeming.  

Verder oordeelt het EU-Hof dat zowel artikel 91 van het universiteitendecreet als artikel 7 van het ZAP-statuut geen objectieve rechtvaardiging voor de ongelijke behandeling bevatten. Het staat uiteindelijk aan de nationale rechter om een definitief oordeel hierover te geven.

Berekeningswijze van het percentage dat een deeltijdse opdracht vertegenwoordigt ten opzichte van een vergelijkbare voltijdse opdracht

Het EU-Hof oordeelt dat de berekeningswijze van het percentage van een deeltijdse opdracht ten opzichte van een voltijdse opdracht niet wordt geregeld door de raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid. Die raamovereenkomst moet dus niet zo worden uitgelegd dat zij voor de werkgever die een deeltijdwerker in dienst neemt, eisen stelt aan de berekeningswijze van het percentage dat deze deeltijdse onderwijsopdracht vertegenwoordigt ten opzichte van een vergelijkbare voltijdse onderwijsopdracht.

Meer informatie:

• ECER-dossier – Arbeid in deeltijd