E-9/16 verzoek om advies – Toezichthouder EVA vs Noorwegen

Contentverzamelaar

E-9/16 verzoek om advies – Toezichthouder EVA vs Noorwegen

EVA-Hof zaak

Zie bijlagen rechts voor verwijzing/verweer.

Termijnen: Motivering departement:  8 november 2016
(Concept-) schriftelijke opmerkingen:  21 november 2016
Schriftelijke opmerkingen (engelstalig) 21 december 2016 (fatale termijn)

Trefwoorden: milieu; gevaarlijke stoffen; REACH-verordening

Onderwerp: - Verordening (EG) nr. 1907/2006 (Registration, Evaluation and Authorisation of Chemical substances = REACH-Vo.)

De Toezichthouder EVA (t EVA) vraagt een verklaring voor recht dat NOO inbreuk maakt op de REACH-Vo. door een nationale regeling in stand te houden die de fabricage, im- en export en verkoop van consumentenproducten verbiedt die meer dan 0,001% PFOA bevatten. PFOA (perfluorooctanoic acid) is een synthetisch element dat niet van nature in het milieu voorkomt. Het wordt gebruikt bij de fabricage van fluoropolymeren die talloze toepassingen hebben vanwege weerstand tegen vuur, olie e.d., met als bekendste toepassing ‘teflon’. T EVA benadrukt dat het in deze zaak niet gaat om de (al dan niet) regulering van PFOA maar dat NOO niet gerechtigd is unilateraal maatregel te nemen in plaats van het REACH-mechanisme in gang te zetten. T EVA stelt dat een verbod de meest restrictieve hindernis is om handel in producten die legaal in de andere EER-LS geproduceerd zijn te weren en dat er alternatieve maatregelen zijn zoals aangegeven in artikel 13 van de Vo. Bovendien wordt NOO verweten niet uit te leggen waarom producten die gefabriceerd zijn voordat PFOA in de ban is gedaan wel tot januari 2018 in NOO verkocht mogen worden.

Conclusie t EVA:

On those grounds, ESA requests the Court to declare that:

1. By maintaining in force a national provision such as section 2, paragraph32, of the Norwegian Product Regulation which bans the manufacture, import, export and sale of consumer products containing certain concentrations of perfluorooctanoic acid (PFOA), Norway has failed to fulfil its obligations arising from the Act referred to at point l2zc of Chapter XV of Annex II to the EEA Agreement (Regulation (EC) No 1907/2006 of the European Parlíament and of the Council of 18 December 2006 concernìng the Registration,Evaluatíon,Authorisation and Restriction of Chemicals (REACH), establishing a European Chemicals Agency, amending Directive 1999/45/EC and repelling Council Regulation (EEC) No 793/93 and Commission Regulation (EC) No 1488/94 as well as Council Directive 76/769/EEC and Commission Directives 91/155/EEC, 93/67/EEC, 93/105/EC and 2000/21/EC, as amended), in particular Article 128(1) thereof, as adapted to the EEA Agreement by Protocol 1 thereto.

2. In the alternative, by maintaining in force a national provision such as the aforementioned one once the restriction process under Title VIII of the aforementioned Act referred to at point lZzc of Chapter XV of Annex II to the EEA Agreement has been initiated, Norway has failed to fulfil its obligations arising from Article 3 of the EEA Agreement read together with Article 128(1) of that Act.

3. By maintaining in force a national provision such as aforementioned one, Norway has failed to fulfil its obligations arising from Article 11 of the EEA Agreement.

4. The Kingdom of Norway bears the costs of the proceedings.

 Aangehaalde jurisprudentie:

Specifiek beleidsterrein: IenM, EZ

 

Gerelateerde documenten